• Transtorasik ekokardiyografi, HKM’li hastalarda sistolik ve diyastolik fonksiyonların değerlendirilmesi için ilk tercih edilecek tekniktir.
• Sistolik fonksiyonların değerlendirilmesi geleneksel veriler (EF, FK, SVİ) ile beraber yeni parametreleri (DMG ve 2B-STE ile longitüdinal SV fonksiyonu) içermelidir. Klinik pratikte, SV radyal ve dairesel fonksiyonlarını, rotasyonel ve “twist” mekaniklerini 2B –speckle tracking ile değerlendirme şu an için önerilmemektedir, fakat araştırma amaçlı yapılabilir.
• Diyastolik parametreler lateral E/e’, Ar-A, SAHİ ve sPAB’ı içermelidir. SV doluş basınçlarını hesaplamak için sadece transmitral doluş paterni ve dereceler kullanılmamalıdır. Diyastolik fonksiyonu 2B-STE ile değerlendirmek (SV ve SA) halen araştırma aşamasındadır.
• HKM’de GGA ile birlikte KMR değerlendirmesi önerilir, zira fibrozisin varlığı ve yaygınlığı ilerleyici SV dilatasyonu ve sistolik fonksiyon bozukluğu ile ilişkilidir.
• Bu hastalıkta sistolik ve diyastolik fonksiyonları değerlendirmek için nükleer görüntüleme ve kardiyak BT’nin kullanım endikasyonları sınırlıdır.